Pokemon

Pokémon Red and Blue: Pure nostalgie

Hoe kan het dat een game die in de eindfase van Game Boy uitkwam, nogal buggy was en een supersimpel verhaal had, transformeerde in het grootste merk van de popcultuur in de wereld? Ja, we hebben het over Pokémon, dat werd ontwikkeld door de toen volslagen onbekende studio Game Freak van Satoshi Tajirien in 1996 in Japan werd gelanceerd. En die tegenwoordig meer omzet maakt dan Star Wars, Marvel's Cinematic Universe en Grand Theft Auto samen! Maar daar gaat we het nu niet over hebben. Want Pokémon met zijn mix van schattige zakmonsters die je kunt vangen, trainen en in gevechten inzetten en het geniale idee om juist die monsters over verschillende games te verdelen, die we dan via een linkkabel moesten verwisselen, kennen we. Waarschijnlijk zelfs als je de games zelf nooit gespeeld hebt. We vermelden dit alles alleen voor de volledigheid, want we willen nu alleen maar in nostalgie zwelgen.

De mooiste jeugdherinneringen

Geen enkele andere gameserie roept bij ons tegenwoordig zulke positieve jeugdherinneringen op als Pokémon. Als we er alleen al aan denken hoe snel we in die tijd in de ban kwamen van de Red en Blue Edition! Hoe we meteen aan het begin van de game voor een van de drie Pokémon moesten kiezen. (En natuurlijk voor Squirtle kozen, die, en dat is wetenschappelijk bewezen, in de hele game de beste kansen heeft tegen gym leaders en er trouwens verreweg het schattigst uitziet). We troffen onze aartsvijand, die we zelfs een eigen naam mochten geven, wat de rivaliteit gigantisch vergrootte! Beetje bij beetje leerden we die wereld kennen en hoe alles functioneerde. En werden daarbij op een fantastische manier door de game ondersteund. Tot het moment waarop de wereld plotseling opener werd en ons meer vrijheid gaf. En met vallen en opstaan moesten we leren wat attacken als "Growl", "Scary Face" of "Wrap" eigenlijk bij onze tegenstanders aanrichtten. Of wat in godsnaam een "verborgen machine" zou kunnen zijn. Hoe we de eerste gym leaders versloegen. Onze eerste legendarische Pokémon ontmoetten. En hoe we met onze vrienden over deze al dingen kletsten, terwijl we Pokémon via een linkkabel van de ene naar de andere module verplaatsten om onze Pokédex compleet te maken. En hoe diezelfde vrienden geruchten hadden gehoord over een geheime Pokémon genaamd Mew. Wat zonder het huidige internet lange tijd een ondoorgrondelijk geheim bleef, wat weer bijdroeg aan het succes van Pokémon.

Je op een hele nieuwe manier laten onderdompelen in de wereld van Pokémon

Ook tegenwoordig laten we ons weer graag in de wereld van Pokémon onderdompelen, vooral in die van de eerste generaties. Het is gemakkelijker dan ooit! We kunnen altijd nog de oude Game Boy opstarten en de Blue Edition-module aansluiten. (En voor kapitaalkrachtige spelers misschien de Analogue Pocket?) Nog eens een paar afleveringen van de anime-serie bekijken en Ash, Misty en Rocko op hun avonturen begeleiden. De Pokérap op YouTube met maximaal volume afspelen. Of gewoon openlijk onze liefde voor Pokémon tonen door ze in ons dagelijks leven te integreren. Met Pokémon-fanartikelen! Niets is gemakkelijker dan een T-shirt met onze favoriete (starter-) Pokémon aan te trekken. Misschien komen we zo zelfs in gesprek met andere fans? We gaan helemaal op in een lange discussie over de coolste Pokémon en worden dan vrienden voor het leven. Of vijanden natuurlijk. Of we versieren onze bank met pluche- en ons bureau met verzamelfiguren waar onze bezoekers alleen maar jaloers naar kunnen kijken. Die we dan troosten met zelfgebakken wafels in de vorm van een Pokéball. De mogelijkheden in het Pokémon-merchandise-universum zijn minstens zo divers als Pokémon zelf. En zoals we allemaal weten zijn er genoeg Pokémon. En het worden er steeds meer. Sorry, maar we moeten er een eind aan breien. We zijn zojuist een wilde Ditto tegengekomen.